1751. கூட நீர் நின்ற பெற்றி கண்டு இப்பால் நோக்குவேற்கு ஓர்
கேடகம் வாளொடு ஏந்திக் கெடுக இந் நகரம் என்னா
மாடத்தின் உச்சி நின்ற மலை மகள் தன்மை கண்டே
ஆடவர்க்கு உழுவை ஒப்பாய் அஞ்சினேன் அதன்கண் என்றான்
விளக்கவுரை :
1752. பெண் இடர் விடுப்ப வாழ்வின் சாதலே பெரிது நன்று என்று
எண்ணினேன் நமர்கள் வீயும் இயல்பினான் நெருங்கப் பட்டுக்
கண்ணி நான் இயக்கன் தன்னைச் சிந்தித்தேன் கடவுள் வாழ்த்தி
அண்ணல் வந்து அழுங்கத் தோன்றி ஆங்கு என்னைக் கொண்டு போந்தான்
விளக்கவுரை :
[ads-post]
1753. மந்திரம் மூன்றும் தந்து வானவன் விடுப்பச் செல்வேற்கு
இந்திர திருவில் சூழ்ந்த இன மழைக் குழாத்தின் வேழம்
கொந்தழல் காட்டுத் தீயால் வளைப்புண்ட குழாத்தை நோக்கிச்
சிந்தித்துக் கவன்று நிற்பத் திருமழை பொழிந்தது அன்றே
விளக்கவுரை :
1754. வெல் களிற்று அச்சம் நீக்கி விரைவொடு வனத்தின் ஏகிப்
பல்லவ தேயம் நண்ணித் தனபதி என்னும் மன்னன்
நல் வனப்புடைய தேவி திலோத்தமை பெற்ற நம்பி
செல்வன் மற்று உலோக பாலன் திருமகள் பதுமை என்பாள்
விளக்கவுரை :
1755. அரிகுரல் கோழி நாமத்து அரவு அவள் கடித்தது ஆகத்
திருவிழை அவளைத் தீர்த்தேன் தீர்விலா நண்பு வேண்டிப்
பொரு களி யானை மன்னன் புனை இழை அவளைத் தந்தான்
இரு மதி கழிந்த பின்றை இடை இராப் பொழுதில் போந்தேன்
விளக்கவுரை :