1416. செல்வர் மனத்தின் ஓங்கித் திரு இல் மாந்தர் நெஞ்சின்
எல்லை இருளிற்று ஆகிப் பூந்தாது இனிதின் ஒழுகிக்
கொல்லும் அரவின் மயங்கிச் சிறியார் கொண்ட தொடர்பின்
செல்லச் செல்ல அஃகும் நெறி சேர் சிலம்பு சேர்ந்தான்
விளக்கவுரை :
1417. சுனைகள் கண்களாகச் சூழ்ந்த குவளை விழியா
வனையல் ஆகா உருவம் நோக்கி மைந்தற்கு இரங்கி
இனைவ போலும் வரையின் அருவி இனிதின் ஆடி
நனை கொள் போது வேய்ந்து நாதன் பாடுகின்றான்
விளக்கவுரை :
[ads-post]
1418. செய்தான் இருவினையின் பயத்தைச் சேரும் சென்று என்றி
எய்தான் அதன் பயத்தைப் பிறனே துய்த்தல் இயல்பு என்றி
கொய் தாமம் தாழ்ந்து ஒசிந்த குளிர் பூம் பிண்டிக் கோமானே
இஃதே நின் சொல் இயல்பு என்றால் அடியேன் நின்னைத் தொழுதேனே
விளக்கவுரை :
1419. உண்டே தனது இயல்பின் உணரும் காலை உயிர் என்றி
உண்டாய அவ் உயிரே பிறிதின் இல்லை என உரைத்தி
வண்டு ஆர்த்து நாற் காதம் வண்ண மாலை சுமந்து ஒசிந்து
கொண்டு ஏந்து பூம் பிண்டிக் கோமான் நின்னைத் தொழுதேனே
விளக்கவுரை :
1420. காதலால் எண் வினையும் கழிப என்றி அக் காதல்
ஆதலால் எண் வினையும் கழியா என்றும் அறைதியால்
போது உலாய்த் தேன் துளித்துப் பொழிந்து வண்டு திவண்டு உலாம்
கோதை தாழ் பூம் பிண்டிக் கோமான் நின்னைத் தொழுதேனே
விளக்கவுரை :