1391. பிரிந்தவற்கு இரங்கிப் பேதுற்று அழுத நம் கண்ணின் நீர்கள்
சொரிந்தவை தொகுத்து நோக்கின் தொடு கடல் வெள்ளம் ஆற்றா
முரிந்த நம் பிறவி மேல் நாள் முற்றிழை இன்னும் நோக்காய்
பரிந்து அழுவதற்குப் பாவாய் அடி இட்ட வாறு கண்டாய்
விளக்கவுரை :
1392. அன்பினின் அவலித்து ஆற்றாது அழுவதும் எளிது நங்கள்
என்பினின் ஆவி நீங்க இறுவதும் எளிது சேர்ந்த
துன்பத்தால் துகைக்கப் பட்டார் துகைத்த அத் துன்பம் தாங்கி
இன்பம் என்று இருத்தல் போலும் அரியது இவ் உலகில் என்றாள்
விளக்கவுரை :
[ads-post]
1393. மயற்கை இம் மக்கள் யோனிப் பிறத்தலும் பிறந்து வந்து ஈங்கு
இயற்கையே பிரிவு சாதல் இமைப்பிடைப் படாதது ஒன்றால்
கயல் கணின் அளவும் கொள்ளார் கவற்சி உள் கவற்சி கொண்டார்
செயற்கை அம் பிறவி நச்சுக் கடல் அகத்து அழுந்துகின்றார்
விளக்கவுரை :
1394. இளமையில் மூப்பும் செல்வத்து இடும்பையும் புணர்ச்சிப் போழ்தில்
கிளைநரில் பிரிவும் நோயில் காலத்து நோயும் நோக்கி
விளை மதுக் கமழும் கோதை வேலினும் வெய்ய கண்ணாய்
களைதுயர் அவலம் வேண்டா கண் இமைப்பு அளவும் என்றாள்
விளக்கவுரை :
1395. முத்து இலங்கு ஆகம் தோய்ந்த மொய்ம் மலர்த் தாரினான் நம்
கைத்தலத்து அகன்ற பந்தின் கைப்படும் கவல வேண்டா
பொத்து இலத்து உறையும் ஆந்தை புணர்ந்து இருந்து உரைக்கும் பொன்னே
நித்தில முறுவல் உண்டான் நீங்கினான் அல்லன் கண்டாய்
விளக்கவுரை :