கலித்தொகை 115 of 150 தொகைகள்

கலித்தொகை 115 of 150 தொகைகள்

115. தோழி! நாம், காணாமை உண்ட கடும் கள்ளை, மெய் கூர

நாணாது சென்று நடுங்க உரைத்தாங்குக்

கரந்ததூஉம் கையொடு கோள் பட்டாம், கண்டாய்; நம்

புல் இனத்து ஆயர் மகன் சூடி வந்தது ஓர்

முல்லை ஒரு காழும் கண்ணியும், மெல்லியால்!

கூந்தலுள் பெய்து முடித்தேன் மன்; தோழி! யாய்

வெண்ணெய் உரைஇ விரித்த கதுப்போடே,

அன்னையும் அத்தனும் இல்லரா, யாய் நாண,

அன்னை முன் வீழ்ந்தன்று அப் பூ.

விளக்கவுரை :

அதனை வினவலும் செய்யாள்; சினவலும் செய்யாள்;

நெருப்புக் கை தொட்டவர் போல விதிர்த்திட்டு,

நீங்கிப்புறங்கடை போயினாள். யானும், என்

சாந்து உளர் கூழை முடியா, நிலம் தாழ்ந்த

பூம் கரை நீலம் தழீஇத், தளர்பு ஒல்கிப்,

பாங்கரும் கானத்து ஒளித்தேன். - அதற்கு, எல்லா

ஈங்கு எவன் அஞ்சுவது?

அஞ்சல் - அவன் கண்ணி நீ புனைந்தாய் ஆயின், நமரும்

அவன் கண் அடை சூழ்ந்தார் நின்னை. அகல் கண்

வரைப்பில் மணல் தாழப் பெய்து, திரைப்பில்

வதுவையும் ஈங்கே அயர்ப; அதுவே யாம்

அல்கலும் சூழ்ந்த வினை!

விளக்கவுரை :